Inny sposób starzenia się
Jean, mimowolnie, stał się moim żywym przykładem tego, jak może wyglądać starzenie się, gdy odmawia się przyjęcia dominującej narracji o upadku. Żyje z tą samą energią, co w wieku pięćdziesięciu lat, a może nawet z jeszcze większą, teraz, gdy nie ma już ograniczeń związanych z wymagającą karierą ani z codziennym brzemieniem wychowywania dzieci.
Obserwowanie jej, gdy miała siedemdziesiąt lat, nauczyło mnie, że różnica między tymi, którym się udaje, a tymi, którym się nie udaje, często zależy od bardzo prostych wyborów, powtarzanych dzień po dniu.
Kiedy społeczeństwo każe nam zwolnić tempo
. Nasza kultura ma tendencję do przedstawiania sześćdziesiątki jako odliczania do utraty znaczenia. Jednak modele „udanego” starzenia się pokazują, że negatywne oczekiwania często stają się samospełniającymi się przepowiedniami.
Jednak coraz więcej osób dowodzi, że istnieje słaba korelacja między wiekiem chronologicznym a wiekiem funkcjonalnym. Te przykłady nie są wyjątkami wynikającymi z uwarunkowań genetycznych: są to osoby, które zrozumiały, że zdolności są zachowywane poprzez użytkowanie, a nie poprzez odpoczynek.
