Ewolucja to fascynujące i zagadkowe zjawisko. Idea, że wszystkie ssaki, w tym ludzie, są w jakiś sposób ze sobą powiązane, jest interesująca. To może być jednak trudne do zrozumienia: gdzie szukać dowodów ewolucji? Istnieją znaczące dowody naszej ewolucyjnej przeszłości, których początki sięgają wczesnych naczelnych, neandertalczyków, a w końcu współczesnego Homo sapiens, którym się staliśmy.
Spektakularne miejsce, gdzie można zobaczyć dowody ewolucji? Nasze własne ciała!
Wiele naszych wewnętrznych i zewnętrznych cech odziedziczyliśmy po przodkach. Wiele z nich nie odgrywa już żadnej istotnej roli w naszym codziennym życiu. Choć wiele osób nie poszukuje już pożywienia ani nie wędruje jak nomadzi, wciąż zachowujemy te niemal bezużyteczne cechy. Przekazaliśmy je z pokolenia na pokolenie, gdy były niezbędne do przetrwania.
Weźmy na przykład niezwykłe uczucie gęsiej skórki. Nie jest to zdarzenie losowe. Kiedy nasi przodkowie ssaki doświadczali ujemnych temperatur, mieli dobrze znaną strategię radzenia sobie z tą sytuacją. Gęsia skórka działała jako metoda zwiększania powierzchni ciała i zatrzymywania ciepła. Kiedy jest nam zimno, mięsień powiązany z włosami na ramionach kurczy się, zmuszając je do uniesienia się i pozostawiając na skórze guzki.
Ta reakcja fizjologiczna nie służy żadnemu celowi w naszym obecnym stylu życia. Poza tym, że mówi nam, że powinniśmy byli spakować płaszcz, współczesne ssaki nadal wykazują tę wrodzoną tendencję. Na przykład, w obliczu zimnej pogody. Być może widziałeś gołębia nadymającego się w zimny zimowy dzień, rozciągającego pióra, aby się ogrzać. Jeśli to nie jest dowód ewolucji, to co nim jest?
Co więcej, gdy zwierzę czuje się zagrożone, na przykład gdy spłoszysz kota, jego futro się jeży. Ten mechanizm obronny to stara adaptacja, mająca na celu zmylenie potencjalnych napastników poprzez stworzenie iluzji większego rozmiaru.
Istnieje jednak jedna cecha, która jednoznacznie wskazuje na oznaki ewolucji.
Jeden szczególnie zdumiewający dowód ewolucyjny znajduje się w naszych ramionach, a konkretnie w ścięgnach. U ponad 10-15% populacji ludzkiej ścięgno zostało ewolucyjnie wyparte, co wskazuje, że wciąż jesteśmy daleko od końca ewolucji.
