To ścięgno jest połączone z pradawnym mięśniem zwanym mięśniem dłoniowym długim, który był używany głównie przez naczelne nadrzewne, takie jak lemury i małpy, do przemieszczania się z gałęzi na gałąź. Ponieważ ludzie i małpy naziemne, takie jak goryle, nie polegają już na tym mięśniu ani ścięgnie, oba gatunki stopniowo utraciły funkcje wewnętrzne.
Niemniej jednak ewolucja postępuje swoim własnym tempem – powoli – i około 90% ludzi nadal posiada tę szczątkową cechę odziedziczoną po naszym naczelnym przodku. Aby sprawdzić, czy posiadasz to ścięgno, połóż przedramię na stole, dłonią skierowaną do góry. Połóż palec mały obok kciuka i lekko unieś dłoń nad powierzchnię. Jeśli zauważysz uniesiony pasek na środku nadgarstka, oznacza to, że masz ścięgno przyczepione do wciąż istniejącego mięśnia dłoniowego długiego.
Jeśli nie wykryjesz tego ścięgna, to jest to dowód na ewolucyjną zmianę!
Istnienie lub brak tego ścięgna rzeczywiście stanowi fascynujący związek z naszym starożytnym dziedzictwem, a osoby, które je posiadają, noszą w sobie widoczną więź z naszą ewolucyjną przeszłością. Osoby bez tego ścięgna stanowią również namacalny dowód ciągłej ewolucji człowieka.
Sposoby, w jakie nasze ciała przechowują dowody naszej historii ewolucyjnej, wciąż nas zadziwiają. To interesujące, jak nasze cechy fizyczne, nawet te, które wydają się nieistotne lub przestarzałe, mogą dawać głęboki wgląd w naszą historię ewolucyjną.
