„Nic dziwnego, że po nią sięgamy” – mówi jedna z domowych kucharek. „W dni zmęczenia czuję, jakbym miała ciepłą dłoń na ramieniu”.
Łagodne prawdy, których warto się trzymać.
Ale mądrość podpowiada: różnorodność jest duszą odżywiania. Kiedy tuńczyk staje się codziennym towarzyszem, pojawiają się trzy ciche refleksje:
🔸 Powolny taniec rtęci:
Tuńczyk – zwłaszcza tuńczyk biały – pochłania rtęć z oceanu. Niewielka ilość jest nieszkodliwa; zbyt duża ilość może z czasem zamącić umysł i nadwyrężyć nerwy. Szczególnie dotyczy to maluchów, które wciąż rosną.
→ Przyjazny sposób: FDA zaleca 2–3 porcje tygodniowo – nigdy więcej. Zamień miskę z dorszem, łososiem lub sardynkami.
🔸 Cichy ciężar soli:
Tuńczyk w solance może zawierać dzienną dawkę sodu w jednej puszce – utwardzając tętnice i podnosząc ciśnienie w sercu.
→ Przyjazny sposób: Wybierz na etykiecie napis „bogaty w wodę, o niskiej zawartości sodu”. Przed użyciem delikatnie opłucz pod zimną wodą.
🔸 Wskazówki dotyczące puszek i pielęgnacji:
Niektóre produkty w puszkach zawierają BPA – substancję chemiczną, która może tłumić ciche sygnały wysyłane przez organizm.
→ Przyjazny sposób: Szukaj marek „bez BPA” (takich jak Wild Planet czy Safe Catch). Albo kupuj tuńczyka w szklanych puszkach lub woreczkach, jeśli to możliwe.
Łatwy sposób na równowagę
Nie musisz rezygnować z tuńczyka. Wystarczy, że będziesz nim oddychać:
Zróżnicuj swoje białkowe dodatki: Niech fasola, jajka, kurczak i soczewica będą na stole.
Wybieraj mądrze: Bogate w wodę, o niskiej zawartości sodu, bez BPA.
Szanuj rytm: 2–3 puszki tygodniowo – nie codziennie.
Słuchaj swojego ciała: Czy masz jasny umysł? Czy masz stabilną energię? Niech to cię prowadzi.
„Kiedyś jadłam tuńczyka codziennie” – mówi jedna babcia ze Środkowego Zachodu. „Teraz kupuję puszkę tygodniowo. Rozkładam ją, dodając białą fasolę i świeże zioła. Moje ciśnienie mi podziękowało – a moje wnuki nadal uwielbiają moje kanapki z „tuńczykiem niespodzianką”.
Cicha prawda serca.
Tuńczyk w puszce to błogosławieństwo – kotwica w spiżarni, gdy życie wiruje. Ale prawdziwego pożywienia nie szuka się w powtarzaniu. Szuka się go w rotacji: w rytmie sezonowym Ziemi, mądrości różnorodnej żywności, subtelnej sztuce wsłuchiwania się w to, co szepcze ciało, gdy zwalniamy tempo.
Zachowajcie więc swoje słoiki. Otwierajcie je z wdzięcznością.
Ale pozwólcie też innym głosom dołączyć do stołu –
ziemistemu szumowi ciecierzycy, złocistemu ciepłu jajka, cichej sile soczewicy.
W tej równowadze znajdziesz coś więcej niż zdrowie.
Znajdziesz spokój.
