—A teraz? Myślisz, że możemy to wszystko naprawić?

Spojrzał na nią.

— Nie wiem. Ale chcę spróbować. Jeśli mi pozwolisz.

Spojrzała w górę. Dwór nie był już obrazą. To był gest. Nieudolna próba rekonkwisty.

„To zajmie trochę czasu” – mruknęła.

— Ja mam. I ty też.

Uśmiechnęła się słabo.

— To pokaż mi dom. Mój dom. Nasz dom.

Wyciągnął rękę. Ona ją ujęła. I razem ruszyli korytarzami przeszłości, mając nadzieję, że znajdą tam jakieś światło.