Naukowcy opisują ją jako chorobę wieloczynnikową, na którą składają się czynniki genetyczne, środowiskowe i związane ze stylem życia. Niektóre czynniki, takie jak dziedziczność czy starzenie się, są niekontrolowalne. Inne natomiast zależą bezpośrednio od naszych codziennych zachowań. I tu właśnie do głosu dochodzą te niewidoczne nawyki.
1. Słabe zdrowie układu sercowo-naczyniowego
Liczne badania wykazały, że problemy sercowo-naczyniowe predysponują do wystąpienia choroby Alzheimera. Wysokie ciśnienie krwi, wysoki poziom cholesterolu i otyłość zwiększają ryzyko pogorszenia funkcji poznawczych. Mózg, który jest słabo dotleniony, otrzymuje mniej tlenu i składników odżywczych niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania.
Aby ograniczyć to ryzyko, zaleca się zbilansowaną dietę, regularną aktywność fizyczną, ograniczenie spożycia soli i ograniczenie przetworzonej żywności. Serce i mózg są ze sobą ściślej powiązane, niż nam się wydaje.
2. Przewlekły stres i zaburzenia snu
Reszta na następnej stronie
Stres, często bagatelizowany, to czynnik, którego nie należy lekceważyć. W przypadku przewlekłego stresu poziom kortyzolu (hormonu stresu) utrzymuje się na wysokim poziomie. Hormon ten uszkadza jednak komórki mózgowe i zaburza pamięć. Źle kontrolowany stres może zatem sprzyjać wystąpieniu choroby Alzheimera w dłuższej perspektywie.
Dochodzi jeszcze kwestia snu. W nocy mózg „oczyszcza się”, w szczególności poprzez eliminację białek beta-amyloidowych, które odpowiadają za powstawanie blaszek charakterystycznych dla tej choroby. Niedobór snu – zarówno pod względem ilości, jak i jakości – hamuje ten naturalny proces i osłabia ośrodkowy układ nerwowy.
3. Brak stymulacji poznawczej i izolacja
Nasz mózg to organ, który wymaga zaangażowania. Bez regularnej aktywności intelektualnej połączenia neuronowe słabną. Czytanie, nauka, zabawa, rozmowa: wszystkie te czynności pomagają utrzymać obwody mózgowe i wzmocnić to, co nazywamy „rezerwą poznawczą”.
Choroba Alzheimera dotyka osoby silniej odizolowane, zarówno społecznie, jak i intelektualnie. Utrzymująca się samotność zwiększa ryzyko depresji, która sama w sobie jest uznawana za czynnik zaostrzający. Podtrzymywanie kontaktów społecznych i aktywne spędzanie czasu jest zatem niezbędne w każdym wieku.
4. Tytoń, alkohol i urazy głowy
