Rutynowe życie Jenny
Jenny Millers miała dwadzieścia dziewięć lat i pracowała jako kelnerka w Rosie’s Diner, małym lokalu wciśniętym między sklep z narzędziami a pralnię na prowincji w Kansas. Jej dni wyglądały tak samo: wstawała przed świtem, przechodziła trzy przecznice do baru, zawiązywała wokół talii wyblakły niebieski fartuch i z uśmiechem witała porannych stałych klientów. Nikt nie wiedział, że za jej uśmiechem kryła się cicha samotność.
Wynajęła maleńkie, jednopokojowe mieszkanie nad lokalną apteką. Jej rodzice zmarli, gdy była jeszcze nastolatką, a ciotka, która ją wychowywała, przeprowadziła się później do Arizony. Poza okazjonalnymi wizytami świątecznymi, Jenny była głównie sama.
